Δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν πολλοί που προσέγγισαντην τέχνη τοιχογραφίες με στόχο τον εντοπισμό των αναπόφευκτο γεγονός. Η τέχνη της ζωγραφικής εκκλησιών λαμβάνουν συνήθως την εκτίμηση, αναφέροντας σαφώς την πλήρη έλλειψη κατανόησης των προβλημάτων που προκύπτουν από τη θέση του την απώλεια της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς και ιδιότητας.
Τέχνη έπαψε να είναι το αντικείμενο μιας καθαρά αισθητηριακής αντίληψης, όπως ήταν στον Μεσαίωνα. Ο καλλιτέχνης δεν θεωρήθηκε ως ο δημιουργόςτων ατομικών αξιών,καθώς και τον εκθέτη της υπέρ συνείδηση, ο οποίοςκατέλαβε τη θέση του εκτελεστικού του Θεού της θέληση. Στηνζωγραφική αποδόθηκε καθαρά διδακτικό μέρος:που υποτίθεται ότι για να καταστήσουν προσιτέςκαι ακριβή λόγω των θρησκευτικών γεγονότων, θα βοηθήσει να γίνει λειτουργική μνήμη και η φαντασία.

Γρηγόριος ο Μέγας έγραψε: «Οι εικόνες που χρησιμοποιούνται στους ναούς, είναι για αυτούς που δεν γνωρίζουν τα γράμματα, τουλάχιστον κοιτάζοντας τον τοίχο, να το διαβάσουν σαν βιβλία”.
Μέσα στην εκκλησία δημιουργείτε μια ιδιαίτερη καλλιτεχνική ατμόσφαιρα, με την ακαταμάχητη μαγεία της στα μάτια του ο καθενός, όποιος  εισέρχεται σε φανταστικό κόσμο της γοητείας.

Η ζωγραφική της 15-16 αιώνα έχει μια διαχρονικό και εξωπραγματικό χαρακτηρισμό. Τα υποκείμενα στερούνται από την βαρύτητα, και το σχήματα  - από το όγκο.
Η ουσία της μεσαιωνικής τέχνης ήταν να διασφαλισμένη έτσι ως δεν έλαβαν ποτέ οι καλλιτέχνες δουλικά της κληρονομιές , αλλά πάντα υπόβαλλαν σε ριζική επεξεργασία, με την μέγιστη δυνατή προσπάθεια να προσδιορίσουν πλήρως τα έργα τους στης πνευματικές αρχές.

Η οπτική αντίληψη των τοιχογραφιών των εικόνων αναγκάζει ατομικά σε εσωτερική εμπειρία αίσθησης.
Η συμμετοχή είναι πολύτιμη από τους μαστόρους των τοιχογραφιών στην άποψη της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.

Εξωτερική και εσωτερική εμφάνιση της εκκλησίας είναι μια ιστορική διαδικασία σε όλες της συγκεκριμένες ορατότητες. Σε αυτό το παράδειγμα μπορείτε να νιώσετε πλήρως την θαυμάσια ομορφιά της μεσαιωνικής τέχνης της τοιχογράφησης.